sevilmemiş olmak

Yıllar geçtikçe insan anlıyor. Aslında hiç sevilmediğini. Elmas'sın ama kıymet bilmeyen ellerde kömür olarak harcanıp gitmiş ömrün... Belki de bu yüzden küstüm hayata

önce iş sonra aş sonra aşk amk. sikmişim sevgisini. hayatı çizgiye soktuktan sonra böyle dertler edinmek lazım. tozlu pembe dertler bir yerde.

27 yaşındayım ve gerçek sevgiyi hâlâ tatmamış olmak bazen üzüyor. çok asi ve keskin birisi olmama rağmen kimse bana, benim onlara gösterdiğim toleransı göstermedi. hak ettiğim halde. bundan daha üzücü bir şey yok bence. neyse diyip entryi "bir şeyler başardıktan sonra kadını herkes bulur. biz istiyoruz ki; başarma yolunda bize hayat arkadaşı olan kadına, en iyi hayatı verelim." diye noktalamak istiyorum.

Hayırlısı ya